ممکن است مدافعان و مویدین حمله به کروبى بگویند میان ضرب و شتم فیزیکى کروبى با ضرب و شتم فعالان سیاسى و مطبوعاتى در دهه ۱۳۲۰، تفاوت از زمین تا آسمان است؛ چه ضاربان روزنامهنگاران دهه ۱۳۲۰، اهدافى پلید داشتند ولى ضاربان مهدى کروبى در نمایشگاه مطبوعات، خاستگاه و خواستههاى دیگرى داشتند. آنها انسانهایى دیندارند که با کتکزدن مهدى کروبى در پى تحکیم نظام جمهورى اسلامى بودند.بنابراین فضائل ضاربان...
کروبى موجب مىشود که حساب آنها را از حساب شعبان بىمخها و لمپنهاى دهه ۱۳۲۰ جدا کنیم و فضائل این افراد را مبناى اخلاقىبودن رفتار آنان در نمایشگاه مطبوعات بدانیم. اما از آنجایى که در اخلاق فضیلتمحور عموماً از «فرد صاحب فضیلت» بحث مىشود، علىالقاعده نمىتوان کنش آکنده از عصبانیت جماعتى متشکل از افراد ناشناس را مصداق رفتار قابل قبول از منظر اخلاق فضیلتمحور دانست. مگر اینکه گفته شود حمله به مهدى کروبى در نمایشگاه مطبوعات، ناشى از دستور برخى افراد صاحب فضیلت بوده است یا اینکه حملهکنندگان به کروبى با علم به رضایت این افراد نسبت به چنین فعلی، کروبى را آماج حمله خویش ساختند. بنابراین در این جا چنین فعلى با توجه به شخصیت افراد آمر فعل توجیه مىشود نه شخصیت عاملان آن. یعنى این افراد کتکزدن کروبى را در شرایط کنونى به مصلحت کشور ( و چه بسا به نفع مصالح اخروى خود کروبى ) دیدهاند و نکته مهم در این میان این است که آنها ( یعنى چنان افراد فاضلى ) دستور حمله به کروبى را داده اند.